29/06 Oslo dag 1
Wanneer om 7u15 de wekker afliep, was het al volop licht buiten. Ook 's avonds blijft het hier nog lang licht; om 23u begint het pas te schemeren. Erg misleidend, daar moeten we nog wat aan wennen. Het ontbijt sloegen we over want er moest nog 150 km gereden worden en we hadden te veel tijd verloren met inpakken. Onderweg dan maar koekjes eten. De bewoners van het huis hebben we niet meer gezien want die waren zeer laat teruggekeerd van een concert. De weg naar Otta namen we deze keer langs de tolweg aangezien het alternatief een uur langer zou duren. De tol begon al snel op te lopen; op minder dan een halfuur hadden we 124 NOK (zo'n 13 euro) bijeen gereden!
Otta is een dorp dat vernoemd is naar de plaatselijke rivier, waar zeer weinig te beleven valt, dat een station heeft en dat ongeveer in het midden ligt tussen Oslo en Trondheim. We hebben het om die laatste twee redenen uitgekozen om de auto daar achter te laten; opdat we halverwege nieuwe proviand konden inslaan en enkele kleren wisselen. Aldaar namen we vandaag de trein naar Oslo.
In het dorp valt zo weinig te beleven dat zelfs de toeristische dienst op zaterdagmiddag gesloten blijkt (al kwamen we een groep mensen en een kleine fanfare tegen die net in stoet gingen wandelen). Erg jammer, want wij wilden ze op de hoogte brengen dat we de auto daar een maand gingen achterlaten. Op hoop van zege dan maar. We haalden enkele broodjes in de lokale supermarkt, kwamen ruimschoots op tijd terug voor de trein en konden net verhinderen dat ons laatste parkingplekje ingepikt werd. Na enkele spoorwissels (trein naar Oslo spoor 2, nee spoor 1, of toch 2?) zaten we op Ksenia's favoriete voertuig en kon Koen ook van het landschap genieten zonder op de weg te moeten letten. De reis verliep vlotjes (Koen schreef in zijn boekje terwijl Ksenia sliep. Waar hebben we dit nog gehoord?) en 3,5 u later waren we in de Noorse hoofdstad.
Daar was het visitor center wél open. We graaiden een stadsplannetje mee en gingen op zoek naar ons appartementje. Normaal gezien was er daar een mol-gelijke opdracht aan verbonden: om de sleutel te bemachtigen moesten we in een caféketen (deli de luca) in een 'sharebox' allerlei codes intikken om de sleutel te krijgen. Er was echter een probleem: de vorige gast was zijn sleutel kwijtgeraakt en wij moesten het onderspit delven. Dat betekende dat we zonder sleutel richting appartement moesten gaan en daar wachten aan de poort én aan de benedendeur tot iemand ze opendeed. Het appartement zelf konden we openen met een code. Met de poort hadden we geluk, daar kwam net iemand buiten. Bij de deur moesten we langer wachten. Ksenia werd het na 10 min beu en besloot toch maar eens aan te bellen, er was immers een kans dat er in de andere kamer nog gasten verbleven. Na twee keer aanbellen hoorden we een vrouw aan de parlofoon die ons twijfelachtig binnenliet. Bleek dat er in de gastenkamer twee Duitse vrouwen verbleven (of toch twee mensen die vrouwelijk waren maar er eigenlijk uitzagen als een vent, volgens ons waren ze ook beide een niet nader genoemd kookgerei). Sleutel bemachtigd, de installatie kon beginnen.
Voor de eerste dag Oslo hadden we niet al te veel gepland aangezien we daar pas om 15 u aankwamen en ook de nodige rust nodig hadden. Wat bovenaan het prioriteitenlijstje stond was een gasbidon. In de XXL was deze uitverkocht, wat ons straf leek aangezien ze normaal in een gigantische kast stonden. We zijn echter in Noorwegen, het is hoogseizoen én het is goed weer, dus ja. Na enkele domme omwegen vonden we een tweede sportwinkel waar we een vuurtje konden kopen en waren we klaar om de toerist uit te hangen.
Drie chocobroodjes en enkele happen vieze maar proteinerijke beef jerky later namen we de tram richting Vigelandspark. Dit park maakt deel uit van het gigantische Frogner park en heeft een 200-tal sculpturen staan van de Noorse beeldhouwer Gustav Vigeland (1869-1943). Deze man is vooral bekend omwille van deze beelden en heeft tevens de medaille van de nobelprijs ontworpen. Het park is zowel een trekpleister voor toeristen van over de hele wereld als voor de lokale bevolking, die op een warme dag als deze gezellig komt barbecuen of met de bal spelen.
Vigelands beelden getuigen van een rijke fantasie en nodigden vaak uit om foute foto's te maken. Er liepen echter te veel mensen en kinderen rond dus we hielden ons in. Het park ligt er netjes bij en is mooi aangelegd met rozen en fonteinen. Verborgen tussen groen ligt het gezellige restaurant Herregårdskroen met een bescheiden menu, geen overdreven hoge prijzen en een mooi uitzicht over het park. We aten daar een hamburger en mosselen (elk 24 euro) om het begin van de vakantie te vieren en namen de tram terug richting ons tijdelijk thuis. De trams hier veranderen onderweg weleens van nummer en zo stapten we per ongeluk een halte te ver uit. Dat kwam ons goed uit want onderweg zagen we nog een klein park en deden inkopen voor de komende dagen. Terug op het appartement ontdekten we dat zowel de zetel als de lamp die er staan exact dezelfde zijn als bij ons. Vreemd!
