Edb- vierde schooldag

Donderdag 24 feb.

Toen ik deze ochtend ontwaakte, was de tuin bedekt met een fijne laag sneeuw. Ik kleedde me extra warm en ging weer op pad. Lag het aan mij, lag het aan de sneeuw, ik weet het niet, maar de bus was extreem lang onderweg vandaag. Er waren ook opeens wegenwerken waardoor we tergend lang voor een rood licht moesten staan. Ik was dus een beetje gehaast toen ik eindelijk mocht uitstappen. Bij het oversteken van een kruispunt werd ik afgeleid door een hond die naast de stoep stond te kakken. Mede door een licht dat op groen sprong en een illegaal overstekende man maakte ik al aanstalten om over te steken, maar kon me net op tijd inhouden (de illegale oversteker stak ook waarschuwend zijn hand op om me te behoeden voor de auto die net om de hoek kwam). Het naar rechts kijken lukt al behoorlijk goed, het probleem is echter de tweede helft van de weg. Het voelt nog heel onnatuurlijk om dan naar links te kijken, er is nog een deel van mijn hersenen dat niet wil geloven dat er ook naar links gekeken moet worden nadat de helft van de weg is overwonnen.

De ochtendlessen vandaag waren leerrijk en we sloten af met een grappig spelletje waarbij we een verhaal moesten maken door ieder om beurt een woord te zeggen. Het thema was ‘a dragon and a boy’ en het resultaat was redelijk hilarisch:

When the dragon and the hippopotamus were at …[onduidelijke plaatsnaam], they played Hide and Seek.

While the boy fell over the hole he cried out and broke his leg and his arm.

The dragon shouted: ‘come to my house so you can die!’ Then the boy did. And he died. The End.

Als middageten een portie Japanse noedels gegeten (ik had niets bij) terwijl ik rustig mijn boek verder las. Ik had geen behoefte om naast de Hollandse trol te zitten terwijl de rest praatte over dingen die mij niet interesseren. Sorry, mijn boek moest uit want moest dringend aan mijn Engelstalige boeken beginnen. Toen ik het lokaal van de middagles binnenkwam en al de hoofddoeken weer zag zitten, ontsnapte me een dikke zucht. Ik had er absoluut geen zin. En bij nader inzien had ik deze les beter overgeslagen want het was ook deze keer weer a sheer waste of time. Een spelletje met idioms die ik allemaal al kende (ok, misschien heb ik er van de 20 twee nieuwe geleerd), dan een domme oefening met een heel dom popliedje van Maroon 5. Frustratie alom bij het buitenkomen. Ik ben alleszins benieuwd naar de normale leerkracht. Als het bij haar ook zulke bullshit is, ga ik misschien vragen of ik de klas van English Business mag volgen (al heb ik geen idee wat ze daar allemaal leren).

De conversation club (over childhood) van deze namiddag was verteerbaar en mijn 10 jaar jongere gesprekspartner uit Algerije tolerable. Ik werkte nog een klein uurtje verder aan mijn ‘phrasal verbs’ met de leerboeken uit de kast. Kaplan sloot om 15u45 de deuren dus vervolgde ik mijn weg naar de bus en het zwembad. De sneeuw was alweer weg, maar een snijdende wind blies door de straten. In het gigazwembad kocht ik een maandpas en ging voor een halfuurtje het water in. Het was relatief druk (ongeveer 4 tot 6 mensen per baan), maar door de duidelijke distinctie in fast, medium en slow lanes en het 50 m lange bad is dat niet bijzonder hinderlijk.

Thuis stonden ovenaardappelen met broccoli en een ajuinprut-bladerdeeggebakje op het menu. Het was nog eens een tête-a-tête met de gastvrouw, want meestal eet ze vroeger of in de living. Na het eten deed ik verder met mijn phrasal verbs en maakte braaf mijn schrijftaak tegen de volgende dag. Heel frustrerend wanneer je geen woordenboek mag gebruiken, want je wilt voortdurend woorden gebruiken waar je niet op kan komen. Tussendoor ging ik even in de living meekijken naar het hondenasielprogramma op TV. De avond werd afgesloten met het zoeken naar verblijfjes voor Koen. Want hoewel ik de gastvrouw had gevraagd of hij hier kon overnachten en ze het min of meer ok vond (indien we apart zouden slapen) wist ik dat ze niet meer op dit onderwerp ging terugkomen en durfde ook niet echt meer verder te vragen. Het simpelste zou gewoon zijn om zelf iets te zoeken, wat we ook succesvol deden.