26/07 onvoorziene rustdag Furuhaugli

De dagen lopen op en we raken steeds meer achter op schema. Zo zie je maar hoe een achterlijke kleine teen een hele reis kan verpesten. We sliepen vandaag uit en aten een karig ontbijtje. Onze ingeslagen voedselvoorraad is immers aan het slinken en de dichtstbijzijnde winkel is 18 km ver. Dat betekende dus ook 's middags alleen een soepje eten. In de namiddag ging Koen op expeditie: hij klom terug omhoog de berg op en werd er bijna afgeblazen. Het waaide nogal hard vandaag. De mooie foto's die hij daar gemaakt heeft komen later op de blog, de connectie tussen Koens camera en de tablet gaat niet zo vlot. Ondertussen herschreef Ksenia wandeldag 4, die aanvankelijk eigenlijk meer een samenvatting was.

Rond 18u werd de schoen nog eens gepast, want als we morgen zouden gaan wandelen en gebruik wilden maken van het bagagevervoer, dan moest dat voor 20u doorgegeven worden. De teen deed al geen pijn meer maar het gevoel was ook niet ideaal. Ksenia besloot dat nog een dagje wachten misschien veiliger was voor de voet. Dat betekende wel dat we de rest van de avond moesten besteden aan het herplannen en herbekijken van de route. Het betekende ook dat we in de problemen zouden komen met het eten. We gingen daarom eens vragen aan de receptie of we morgen een fiets konden huren. De zoon van de eigenaar keek bedenkelijk maar stemde uiteindelijk toe. Waarom ook niet daar extra geld mee verdienen?

Voor het diner lieten we onszelf toe een peperdure (26 euro) hamburger in het restaurant te nuttigen. Het etablissement was in principe gesloten omdat de Deense versie van Hotel Romantiek (met karaokebus!) daar was neergestrand, maar na de desserten wilden ze nog wel iets klaarmaken voor ons. Na het avondeten dronken we nog een theetje in de keuken en belden het thuisfront nog eens op. Naast ons zijn nog twee Duitse pelgrims toegekomen met de tent, maar zij komen van Hamar, dus zitten een klassement lager (lees: waren zo slim om de eerste 160 km asfaltweg over te slaan). Hun tenen werken tenminste nog.