24/07 onvoorziene rustdag Dombås

De Europese hittegolf was deze ochtend ook in onze tent merkbaar. Het was om zeven uur al erg warm buiten en er viel geen wolkje aan de hemel te bespeuren. Tegen 9u maakten we ons klaar om naar het 'legesenter' (dokterscentrum) om de hoek te gaan. We hadden op voorhand al enkele woordjes opgezocht om een goede uitleg te kunnen doen. Dit was helemaal niet nodig want de dokter die Ksenia onderzocht was een Armeense vrouw die vlot Russisch sprak, wat een toeval.

De teen was inderdaad ontstoken en had al een kleine infectie opgelopen. Ook de nagel begon los te komen. De vrouw liet de etter eruit lopen en verwijderde de dode huid. Ze legde een antibioticumcompres op de teen en begon deze in te wikkelen tot de voet zelfs in schoenmaat 44 amper zou passen. Ze liet de nagel voorlopig zitten zodat er nog verder gewandeld kon worden. Anders werd de wonde te groot. Verbanddoekjes en het compres werden meegegeven en zouden elke dag vervangen moeten worden. De betaling gebeurde achteraf via een apparaat en we waren aangenaam verrast: slechts 2 euro duurder dan een doktersbezoek bij ons!

De teen ging amper in de schoen en als die erin zat deed dat te veel pijn. Zelfs de losse slipper geraakte er niet rond. We zouden dus een dag moeten wachten tot de teen wat beter was en de volgende dag proberen een dunner verband aan te brengen. We pakten onze spullen op de camping bijeen en wilden de grote rugzakken achterlaten aan de receptie, maar daar was helaas niemand aanwezig. De mastodonten moesten dus mee. We deden lunchinkopen en aten deze buiten op een bankje in de schaduw op. Intussen gaven we onze pantflesjes aan de plaatselijke landloper die zomaar even wist dat we in België Vlaams, Frans en Duits praten. Hij vroeg ons of we Duitstalige Belgen kenden wat we negatief moesten beantwoorden. Vreemde man. Koen vroeg zich af waar de man (die in de hitte zijn jas en muts aanhoudt) zijn chique koersfiets vandaan had.

Vervolgens ging Koen het plein verkennen dat het kloppend hart van het stadje bleek. Hij ontdekte een wegrestaurant met stopcontacten en wifi waar we ongeveer de hele namiddag doorbrachten. Ksenia werkte de blogachterstand bij en Koen volgde een stukje van de Ronde van Frankrijk mee op tv. Het eten in de cafetaria zag er goed uit maar was walgelijk duur. Opnieuw naar de supermarkt dus en avondeten aan het picknickbankje in de schaduw. De toeristenstroom op het plein was zienderogen geminderd en ook wij slenterden tegen half tien terug naar de camping om nog een nachtje extra te betalen.