18/07 wandeldag 16 Sygard Grytting naar Stø/ Lia
Het middeleeuwse bed was misschien duur, maar wel een van de beste waar we in geslapen hadden, te danken aan de matras. Helaas voor Koen en de kamergenote snurkte Ksenia net iets te hard om een volwaardige nachtrust te hebben. Tegen 9.45 vertrokken we uit het verdorven oord. Gelukkig werden de stempel en het uurtje televisie niet aangerekend. De poort verkeerde in dezelfde staat als we haar achtergelaten hadden: brak en wankel. Het vergde enige tijd maar we geraakten er veilig door.
Het pad liep steil omhoog en na een vijftal km kwamen we aan bij Skard; een voormalige kleine pachtboerderij, mooi gelegen onder een indrukwekkende rotswand. Er staan nu twee pelgrimshutjes waar je kan overnachten maar we konden de 4-cijferige code niet kraken en pauzeerden dus buiten. We vervolgden het pad langs een mooi stuk bos en zagen in de verte de besneeuwde bergen van het nationaal park Jotunheimen (de thuis van de bergtrol Joten). We kruisten daarna enkele keren de autoweg en kregen uitzicht op het Gudbrandsdal met zijn boerderijtjes. In een van de huisjes die daar stonden, had vroeger Peer Gynt geleefd. Of toch de man op wie Ibsen zijn epos baseerde. De woning is niet te bezoeken, het is nu een luxeresort.
Nog enkele kilometers asfalt en het was tijd voor een lunchpauze. We zaten nog maar net neer of daar waren de Duitsers weer. We hadden de vorige dag een dik uur langer gewandeld en verwachtten niet meer dat we ze nog zouden terug zien, maar door ons laat vertrek die ochtend en de uitgebreide pauze in Skard hadden ze ruimschoots tijd om ons in te halen. Een van hun eerste vragen was of de herbergpoort ook op ons gevallen was, zij hadden die immers op hun been gekregen. Na de pauze vervolgden we gezamenlijk de weg. De straten maakten plaats voor mooie bospaden die steeds steiler omhoog kronkelden. Zoals reeds vermeld gaat het wandelen beter met afleiding en we vorderden goed. Aan een watervalletje filterden we alle vier ons water en toen we even later (na nog wat steile hellingen) een nieuwe gapahuk tegenkwamen, lieten we daar onze reisgenoten achter. We zouden ze morgen wel terugzien. Dachten we. Wij wilden die avond ook wildkamperen en hoopten iets verder iets tegen te komen. We passeerden een gele giraffe en pauzeerden na een uurtje aan een tolautomaat voor auto's. Even later kwamen we een relatief plat stukje grond tegen waar de tent kon staan. Deze lag wel tussen twee mierenhopen maar veel andere keuze hadden we niet. Na een omgevallen pot vol water en de gebruikelijke pastamaaltijd kropen we reeds om 20u in de tent om de talrijke insecten buiten te ontvluchten.
