09/07 wandeldag 8 Hamar-Brumunddal

De gapahuk lag wat hard maar we waren blij met een vast dak boven ons hoofd. Naar goede -eigenlijk slechte- gewoonte vertrokken we opnieuw veel te laat. Na een truistop tegen de muggen en een zonnesmeer- en toiletstop konden we rond kwart na tien eindelijk definitief vertrekken. De asfalten pelgrimsweg leidde ons via de grote brug richting stadscenter. Aan de rechterkant zagen we de gigantische vikingskipet liggen; de grootste ijsbaan van Noorwegen in de vorm van een omgekeerd vikingschip, gebouwd in 1994 voor de olympische spelen.

We waren wat laat om de skibladnerboot te zien vertrekken en zagen hem varen in de verte. Dan maar rechtstreeks boodschappen doen: langs de orthopedische winkel, de apotheek en de spar. In de spar kochten we voor de verandering een warme lunch; de burgers zagen er veel te goed uit. We vervolgden onze weg langs de stranden van Hamar en de badende plaatselijke bevolking. Onze zin om te zwemmen konden we onderdrukken, daar was geen tijd voor. Bij het pelgrimscenter hielden we even halt. We moesten een stempel hebben, informeren naar een kampeerplaats en Ksenia hoopte op gratis thee. Het laatste werd ingehuld en de man van het center-die veel bekwamer was dan Jacob met de hangborsten (Oslo)- gaf ons wat uitleg bij een grote kaart. Hij deed een beetje bezorgd en zei dat we zeker moesten rusten als onze voeten pijn deden. De reden van zijn bezorgdheid zat aan tafel een hele pot spaghetti binnen te steken: Ulrike. De Duitse vrouw van in de vijftig had net haar pelgrimstocht voor een tweede keer moeten staken omdat haar achillespees ontstoken was. Een rood licht van de dokter en ze mocht haar vlucht naar Hamburg omboeken. Blijkbaar waren er dit jaar nog een vijftal pelgrims gesneuveld onderweg.

Naast het pelgrimscenter bevindt zich het museumcomplex Hedmark dat bestaat uit een volksmuseum met oude huisjes, een kruidentuin en als hoofdattractie de ruïnes van de kathedraal uit 1200, die in 1567, tijdens de zevenjarige oorlog met Zweden, grotendeels afgebrand is. De ruïnes zijn nu overdekt met een grote glazen piramidestructuur. De kerk staat bekend om haar uitstekende akoestiek maar de zingende gidsen, die dat normaal demonstreren, hebben we gemist. We maakten een filmpje van Koen die onze favoriete altviolist die hier heeft opgetreden, nadeed (voor de man in kwestie verwijs ik graag naar de volgende link: https://m.youtube.com/watch?v=g65oWFMSoK0).

Ons pad liep verder langs het museumdomein. We weerstonden de drang om een wafel te eten bij het treinmuseum (dit is immers een pelgrimstocht en geen plezierreisje) en vervolgden onze weg langs een school in de buitenwijk naar boven. We kwamen opnieuw terecht in een veldrijke, agrarische omgeving. Opeens doemde er een jogger naast ons op die beweerde een fan te zijn van onze pelgrimstocht. Hij bood ons een plekje aan in zijn tuin, zo'n vijftal kilometer verderop. We vonden dit heel vriendelijk van hem maar helaas was zijn huis te ver uit de richting. We zouden zowel heen als terug 3 km moeten omlopen. Bovendien hadden we door zijn schuld onze afslag gemist.

Aan de kerk van Furnes gingen we water halen en even uitrusten. Op de site stond vermeld dat deze om 18u open ging maar toen we op dat tijdstip aankwamen, zagen we net de organist (zo hebben we die man genoemd) de deur op slot doen. Hoewel hij ons gezien had, vertrok hij zonder een woord te zeggen of te wachten op ons. Wij vonden dit niet zo beleefd en toen we buiten in het gastenboek lazen dat anderen cake hadden gekregen, vonden we dat deze kerk het niet waard was om in ons stempelboekje te komen.

We gingen verder langs het verzonken pad en begonnen al uit te kijken naar een kampeerplek. Het is toen dat we de agressieve muggen tegenkwamen. In het bos is het nog begrijpelijk maar wanneer die beesten op de weg en op een bankje voor pelgrims ons bleven aanvallen in de volle zon, raakte zelfs Koens geduld op. Met een muggennet op ons hoofd vervolgden we onze weg. Na heel lang zoeken vonden we een geschikt tentplekje in een bosje vlakbij de snelweg. Ook daar zaten veel muggen. Het was intussen heel laat geworden (22 uur), dus noodles eten in de tent en slapen!