10/07 wandeldag 9 Brumunddal-Ringsaker

Naast een snelweg waaraan volop gewerkt wordt slapen betekent om 7u gewekt worden door lawaai van luid vallend grind. We pakten de tent in en gingen op weg richting Brumunddal. Ontbijten deden we op het grasperkje van de plaatselijke school. Vlak ertegenover lag de pelgrimsherberg waar we geen tent mochten zetten de vorige avond.

We deden inkopen in de Extra supermarkt en wandelden verder richting winkelcentrum waar we als echte clochards naar toilet gingen om ons wat op te frissen. Het symbool van Ringsaker is een eland en dat hebben we geweten; het beest is prominent aanwezig in het straatbeeld en in de huizen. In een trendy en gezellige eetgelegenheid aten we (eindelijk!) een Noorse wafel, eentje met confituur en een met bruine kaas.

Bijgevolg was het pas half 1 toen we uit het dorp vertrokken en we moesten nog zeker 16 km afleggen. We passeerden weer vele akkers en boerderijen en kwamen volledig nat van het zweet aan bij de kerk van Veldre. De zon scheen immers zeer fel en we hadden er enkele pittige klimmetjes op zitten. Daar namen we uitgebreid pauze om te drogen, te eten en sloegen de tuinman van de kerk gade die meer dan twee uur non-stop hetzelfde stukje gras op het kerkhof aan het maaien was.

Onze pauze liep uit de hand en in de late namiddag trokken we verder langs de Prestvegen. Dat is een pad dat de Veldre kerk en Ringsaker kerk, onze bestemming van die dag, verbindt. Vroeger reed de pastoor van beide kerken langs deze weg te paard op en af, vandaar de naam. Onderweg zouden we veel bezienswaardigheden tegenkomen. Als eerste zagen we Tokstadfurua, een beschermde denneboom uit de 16e eeuw. We waren zeer blij met het mooi hutje dat daar stond want de muggen lagen weer op de loer.

Enkele kilometers verder lag het museum van Alf Prøysen, de bekende Noorse schrijver, op ons te wachten. Maar eerst... Øbs. Een hypermarket aan de snelweg en helaas voor ons moesten we boodschappen doen. Het betekende dat we zowel geld als tijd gingen verliezen. Het was vooral frustrerend dat we niet te veel konden kopen aangezien er de volgende dag veel geklommen moest worden. Dus ook de Knorr spaghetterias die we voor het eerst na 5 verschillende supermarkten hier vonden, moesten in hun rekjes blijven staan.

Een halfuur later en met een lichtere portemonnee gingen we kijken naar het huis van de geestelijke vader van Teskjekjerringa, beter bekend als mevrouwtje theelepel. Het museum was gelukkig dicht. We bekeken even het huisje en zetten onze tocht verder langs boskap, muggen en velden. Onderweg kwamen we nog een rots tegen die daar zogezegd door een trol was neergegooid omdat er een kerk gebouwd werd. De Noren verklaren de meeste grote rotsblokken door woedende trollen die ermee gesmeten hebben. Na een pijnlijk stukje asfalt bereikten we de kerk en de pelgrimsherberg ernaast waar we de nacht gingen doorbrengen. Pasta (geopwaardeerd met spek, mozarrella en noodles), douche en nog eens slapen in een bed in een heerlijk donkere kamer.