08/07 wandeldag 7 Tangen-Hamar

We werden wakker van fel zonlicht en de tropische hitte in de tent. Nochtans was het buiten fris door een koele bries. De gewassen sokken van Ksenia en de handdoeken hingen nog netjes aan de nieuwe waslijn te bengelen. Na een kort winkelbezoek en een ontbijtje maakten we ons weer klaar voor de volgende 24-tal kilometers. We hadden er na de vorige dag niet zoveel zin in. We begonnen-uiteraard- weer met een deel asfalt, dat algauw overging in een grindweg langs bossen en velden. Onderweg kruisten we een man die zijn paard aan het trainen was met behulp van een (met stenen verzwaarde) autoband. We vonden dit best grappig want het deed ons denken aan de vrouw die we dag 1 waren tegengekomen in Gjelleråsen, die al snelwandelend ook een autoband meezeulde.

Na enkele kilometers en wat hoogtemeters zagen we in de verte de kerk van Stange opdoemen. Blijkbaar was dit een plek waar pelgrims vroeger bij de aanblik van de kerk spontaan op hun knieën vielen en begonnen te bidden, de naam van de plaats is dan ook 'Feginsbrekka' (vreugdeheuvel). Hoe zou je zelf zijn na een bos vol enge beesten en struikrovers. Wij waren ook blij, kerk betekent immers water en eten. We zijn echter niet zo vroom en maakten van de plaats (met bankje) gebruik om onze mueslireep binnen te werken en een sanitaire stop te doen. Tot de kerk was het nog een drietal kilometer.

Na een afdaling zagen we een groot, oud gebouw staan. Naast de oprit stond een auto... met een Belgische nummerplaat. We hadden al meer dan een week geen landgenoten meer gezien dus besloten we even een praatje te gaan maken. De twee Belgen uit Beveren waren 's ochtends in Oslo aangekomen en waren op weg naar het Rondane nationaal park. Een vreemde gewaarwording, aangezien wij dezelfde afstand op 6,5 dag afgelegd hadden. Het oude gebouw waar we langs stonden bleek minder romantisch dan we dachten: een kunstmatig paardeninseminatiecenter (Store Ree). We namen afscheid van het koppel en vervolgden onze weg langs de velden richting Stange kerk. 

Opeens beseften we dat de kerk maar open was tot 15u en dat we ons serieus moesten haasten. Om 6 na kwamen we aan en hoorden de opzichteres de krakende deur op slot doen. Gelukkig was ze ons gunstig gezind en deed de kerk terug open. We kregen een stempel en een beetje uitleg. We vervolgden onze pauze op het bankje buiten met een theetje naast een pandabeer en gingen terug op pad. Het was nog 13 km tot de stad Hamar maar we moesten maar 8 km afleggen tot Svea, waar we wilden/hoopten te wildkamperen. Onderweg passeerden we een verlokkelijk bord met aardbeien en kwamen terecht in een gezellig cafeetje waar ze aardbeien verkochten. De fruitstop deed goed, we konden het asfalt terug op.

Na enkel kilometers kwamen we een groot golfterrein tegen dat aan de aquavitbrouwerij lag (aquavit is populaire wodka-achtige sterke drank in Scandinavië). Vanaf daar moesten we beginnen uitkijken voor een slaapplek. Na enkele foto' bij de kubusblokken, gingen we op expeditie langs het water. Het werd een lange zoektocht maar uiteindelijk vonden we op een schiereilandje een fantastische gapahuk (schuilhut) die voor een nacht ons thuis zou worden. Vlak aan het meer, fantastisch. We ontdekten dat muggen bijzonder fan zijn van kaassaus (kaasgeur wordt blijkbaar niet voor niets in verband gebracht met zweet). Na een heerlijke pastamaaltijd met strooikaas gingen we onder zeil.