08/08 roadtrip dag 2: een dagje mist

We werden vroeg wakker en waren meteen teleurgesteld. De wolken hingen nog rond de bergen en de mist was alleen dikker geworden. Maar we moesten de berg over want we hadden een schema dat gevolgd moest worden. De baan naar boven telt 11 haarspeldbochten en reeds na de vierde was het dal niet meer zichtbaar. We reden gestaag naar boven en voorbij het uitzichtspunt dat zelf amper zichtbaar was. Indien iemand interesse heeft in hoe de weg eruit ziet bij deftig weer, raden we aan om mr. Google te raadplegen.

Na deze mistige ervaring daalden we terug af en vervolgden de nationale route richting Geiranger, de bekendste fjord van Noorwegen. Onderweg passeerden we allerlei mooie plaatsen zoals het Gudbrandsjuvet: een mooie rivier met waterval waarboven een handige loopbrug is gebouwd vanwaar je de waterval goed overschouwen. Natuur en architectuur lopen hier gestroomlijnd in elkaar over.

We stopten even in Linge en deden daar een supermarktstop die wat uit de hand liep. Er werd weer proviand ingeslagen en Koen vergaapte zich aan de enorme hoeveelheid bier. Hij herinnerde zich ineens zijn verzameling blikjes en plots moest er ook veel Noors bier ingeslagen worden. De weg werd even gebroken door de fjord, waar we de ferry namen naar Eidsdal. Vandaar was het nog even rijden naar de koning der fjorden. Op het uitzichtspunt dromde er al een menigte toeristen samen. Het zicht op de fjord was dan ook prachtig, zelfs zonder de topjes, want deze waren in mist gehuld. In de verte zagen we kleine kajakjes varen en aangemeerd stond een mastodont van een cruiseschip.

Het dorp Geiranger was ook volledig ingenomen door hordes (cruise)toeristen. We aten onze lunch bij het bezoekerscenter en deden de 'watervalwandeling': een trapjestocht van een kilometer die mee met de waterval de fjord in duikt. Vanuit verschillende platformen kan je de waterval dan van alle hoeken bewonderen. Beneden deden we mee aan de toeristenziekte en wipten enkele souvenirwinkeltjes binnen, weliswaar zonder iets te kopen. De hallucinante prijzen houden onze hoofden hier nuchter. Na een kort bezoek aan het toeristeninformatiecenter en een winkeltje namen we opnieuw de watervaltrap, deze keer in stijgende richting. Kajakken of een boottochtje maken was gezien het weer niet het allerbeste idee. Het begon ook te regenen toen we op het terras onze lekkere Noorse wafel aan het degusteren waren. We besloten om het plaatselijk fjordmuseum een kans te geven en geraakten beide aan studententarief binnen.

Het museum is klein en gezellig en vertelt over het leven aan de omliggende fjorden. Na een introfilmpje waarin beelden van de vier seizoenen in het fjord worden getoond, wandel je langs een stukje schip en replica's van boerderijtjes die hier vroeger gestaan hebben. Je leert wanneer het fjordtoerisme is ontstaan en hoe de bewoners hier overleefden in barre omstandigheden. Er wordt tevens aandacht besteed aan verwoestende natuurfenomenen zoals sneeuw- of steenlawines. Blijkbaar is hier in de Tafjord in 1934 een aardverschuiving geweest die een tsunami veroorzaakte en zo het leven kostte aan 40 mensen. Verder kregen we nog wat info over de gesteenten en het ontstaan van de fjorden. Al bij al was het een interessante ervaring.

Rond vier uur lieten we het fjord achter ons om naar het nationaal park Jotunheimen te rijden. De hoge bergen daarvan hadden we tijdens onze pelgrimstocht reeds in de verte zien liggen. We namen alweer een nationale route, de Gamle Strynefjellsvegen. Deze leidde ons langs prachtige uitzichten:  kale rotsen met besneeuwde vlekken en helderblauwe meren. De mist die er hing maakte alles net iets mysterieuzer. Gelukkig hing die niet al te laag en konden we nog het grootste deel visueel in ons opnemen.

Terug in de bewoonde wereld stopten we even in Lom, een dorp dat het middelpunt vormt tussen de drie nationale parken Jotunheimen, Breheimen en Reinheimen. We bewonderden even de staafkerk langs buiten en reden toen door naar het eerstgenoemde park. Het werd laat en we moesten nog eten en een slaapplek zoeken. De weg naar het park is bijzonder oogstrelend; men rijdt op een weg met aan weerskanten bossen en een meer. De schapen en koeien die vaak op en in de weg lopen dien je erbij te nemen. In Randsverk stopten we aan de camping/ cafe/winkeltje met bankjes om ons eten te maken. Koen dacht de ideale oplossing te hebben gevonden door in de gang van de toiletten even het klein waterkokertje op te zetten. Hij kwam echter al snel in aanvaring met de eigenaar die serieus op zijn tenen was getrapt en riep dat het ZIJN elektriciteit was en dat het onbeschoft was. Gastvrij hoor, die Noren. Dat half litertje water zal zijn factuur waarschijnlijk verdubbeld hebben.

Na het eten (pasta met worst en tomatjes, mm!) reden we door naar Gjendesheim, waar we de volgende ochtend de ferry zouden nemen naar een van de mooiste wandeltochten ter wereld: Bessegen. Daar keken we even rond en keerden terug naar de weg om een slaapplek te zoeken. Alle mooie plekjes waren reeds ingepalmd, maar een eind verderop vonden we een parking met prachtig uitzicht waar de auto werd gestationeerd. We boekten de overzetboot voor de komende dag en gingen een goede nachtrust tegemoet.