06/07 wandeldag 5 Eidsvoll naar Lysjøhimet. Lysjøen

In de voormalige pastorij, op echte matrassen, hadden we zeer goed geslapen. Het nadeel van luxe is dat je 's ochtends veel trager op gang komt: ontbijtje met avondmaalrestjes, voeten insmeren, laten drogen, alles terug inpakken. Dan de gang beneden kuisen die Ksenia volledig had begaaid met haar modderschoenen. Om kwart voor elf sloten we pas de deur en gingen op pad, uiteraard eerst langs de kerk en mijlpaal. Nog 560 km te gaan. We hadden de kans om in Eidsvoll de volgende dag de skibladner naar Hamar te nemen. Dat is de oudste raderstoomboot die nog effectief passagiers vervoert. Bovendien geldt dit als een officiële pelgrimsboot en betalen pelgrims 'slechts' 100 in plaats van 230 NOK. Ondanks de pijn aan de voeten besloten we dat dit achteraf moeilijk uit te leggen valt omdat het toch een beetje valsspelen is volgens ons. Zolang de voeten nog werken gaan we ervoor.

Op naar de winkel dus. Eerst de Rema 1000 voor de verandering, dan opnieuw de Kiwi want volgens de aardbeiventer konden we alleen geld afhalen in de winkel. Maar dat lukte dus niet. Gelukkig vernamen we van een andere klant dat er op onze weg een geldautomaat stond. Met voedsel en cash geld gingen we de kilometers asfalt tegemoet. Na enkele minuten zagen we een hele stoet alfa romeo's passeren; een stuk of 60 auto's die maar bleven komen en er genoegen in schepten onze zuurstof te bevuilen.

Na vele asfaltkilometers langs de autobaan mochten we eindelijk een bospad inslaan. Koen beweerde dat we onderweg ergens een hutje gingen tegenkomen waar we konden pauzeren. Het hutje werd niet gevonden en ineens zaten we te ver om het nog te zoeken. Dan maar lunch in het gras. Koens bilspieren en Ksenia's voeten, die de hele dag pijn deden, kregen de nodige rust en we konden weer verder.

We vervolgden de weg via een bospaadje dat naast een rivier liep tot het meer Fløyta in zicht kwam. Een klein regenbuitje vertraagde ons maar werd enorm geapprecieerd. Langs het meer zagen we plots een grote tent staan waarbij een wat oudere vrouw zat tussen geurkaarsen en vele midges. Na een formele begroeting volgde een heel gesprek waarbij ze ons uitvroeg over ons materiaal. Ze was vooral onder de indruk van de waterfilter. We vernamen dat men hier moet betalen om met de auto het domein binnen te rijden. Normaal 50kr per dag, maar je kan 500 voor een jaar betalen. Dat laatste had ze dus gedaan aangezien ze er een maand of twee ging verblijven. Ze was afkomstig van Stavanger maar daar was het te koud (in de zomer!) om met haar reuma te verblijven. Na een aangeboden (lees: opgedrongen) glas cola (ze wou ons al de hele fles meegeven) gingen we even kijken en pauzeren aan het mooie zwemplekje van het meer. Het was warm in de zon maar de koude wind belette ons om onze zwemkleren aan te trekken.

De weg ging verder langs brede bospaden en stopte bij de ingang van een muggenbos. Daar ploeterden we verder over stenen en boomwortels tot we in de verte belletjes hoorden: schapen. Dit was voor ons een teken dat we bijna bij de leegstaande hut waren die ons einddoel voor de dag was: Lysjøhimet. Het is een onbemande, wat vuile hut waar je kan verblijven voor een vrije bijdrage. Er zijn drie kamertjes waarvan één als slaapkamer (met een stapelbed en een enkel bed) wordt gebruikt. Water konden we halen aan het beekje beneden. Koen filterde het professioneel met zijn nieuwe waterfilter. Van het kamertje maakten we een knusse slaapkamer door strategisch fleecedekens op te hangen en konden voor een keer gaan slapen zonder ons zorgen te maken over het felle ochtendlicht van 5 u 's morgens.