27/06 Reis via Denemarken

Zoals elk jaar (zeker als Ksenia meegaat) duurde de inpak tot diep in de nacht, wat resulteerde in een zeer late rendez-vous met ons bed: lees 3 u 's nachts. Aangezien we onze slaap toch nodig hadden vertrokken we dan ook pas rond half tien uit Hasselt. Eerste stop: Maasmechelen. Want chaotisch als we zijn vonden we onze ovale autosticker met de B van België nergens meer terug (wiens schuld dat is laat ik even in het midden). Volgens Lonely Planet dien je die sticker te hebben als je in Noorwegen met je eigen buitenlands voertuig rondrijdt.

Tweede stop: De Bever in Venlo, waar naarstig naar een nieuwe rugzak werd gezocht. Probleem van een beginnende backpacker (of gewoon chaotische Ksenia): te laat de rugzak intasten en op de avond voor vertrek ontdekken dat je rugzak eigenlijk veel te klein is. Of net groot genoeg is, maar bijna uit zijn voegen barst. Niet ideaal voor een trektocht van 35 dagen... Na een dik halfuur passen en zoeken konden we de nieuwe Osprey Renn verwelkomen in onze trekkersfamilie: een zeer basic maar degelijke en niet al te dure rugzak. Review volgt. Samen met Koens rugzak vormen ze nu het olijke duo 'de dikke en de dunne'.

Op het middaguur konden we dan eindelijk vertrekken naar onze eerste echte stop: Brabrand, vlakbij de Deense studentenstad Aarhus. De weg verliep redelijk vlot. Het Rurhgebied in Duitsland met zijn vele wegenwissels en bronstige Duitse chauffeurs was even vervelend maar eens voorbij Hamburg (waar ook de file tijdens de spits best goed meeviel) ging het zo vlot als gesmolten boter. Onderweg kwamen we een dode ooievaar en een brandende auto tegen, spannend. En in Hamburg waren we onder de indruk van de vele containers en het lelijke industriële landschap. Professioneel samengestelde roadtrip-cd's hielden ons gezelschap en een uitpuilende frigotas hield de knorrende magen in bedwang.

Gezien de hogere brandstofprijzen in Denemarken besloten we vlak voor de grens nog even bij te tanken. Uiteraard werd daar ook een shopping center ontdekt waar de nodige Pfand kon worden binnengebracht en nieuw bier worden ingeslagen. We vonden het jammer dat we niet veel tijd hadden want alleen in de supermarkt kon je al uren rondlopen: Duitse orde gecombineerd met Amerikaanse grootheidswaan, een soort van hybride Makro-Colruyt. Koen voelde zich daar direct thuis (ik denk door de hoeveelheden alcohol aanwezig). Ik keek mijn ogen uit bij de snoepjes en werd verliefd op een coole terraszetel.

Aan de grenscontrole (jawel, hier bestaan ze nog!) voelden we ons even gediscrimineerd aangezien we uit de rij werden gehaald voor een paspoortcontrole. De douanier vroeg waar de reis heenging en wat we gingen doen. Toen we het woord 'hiken' lieten vallen wierp hij een blik op de achterbank en bevestigde met een knik en de woorden 'you have the right equipment'. Of hij nu de rugzakken of de vers gekochte blikken bier bedoelde gaan we nooit weten.

Aangekomen bij onze slaapgelegenheid (airbnb) werden we door onze gastheer getrakteerd op een tas thee vergezeld van koekjes en de daarbijhorende babbel (van bijna anderhalf uur). We hadden het over onze landen, over zijn anti-religieuze (en nogal linkse) houding en over andere dingen, zoals zijn gearrangeerd huwelijk (de man komt uit Indië). We kregen het gevoel dat hij zijn vrouw na 40 jaar een beetje beu is. Zij is momenteel in Amerika op bezoek bij hun zoon en de man had duidelijk behoefte aan een luisterend oor.

De dag eindigde met een grondige (her)inpak van de rugzakken en een biertje.