17/08 roadtrip dag 11: laatste vakantiedag
14 september 2019 - Hasselt, België
Dat de watervallen een populaire trekpleister zijn, hadden we die ochtend wel geweten. Reeds vroeg hoorden we auto's stoppen, deuren dichtslaan en mensen rond ons 'bed' lopen. We stonden nu eenmaal in de hoek vanwaar je de beste foto's kan nemen. Bijgevolg moesten we wachten op een moment dat de toeristenmassa wat minderde om met onze slaapkoppen uit de auto te kruipen. Dat gebeurde omstreeks 9u. We pakten op ons gemak in en ontbeten met een theetje aan de grote tafel die aan de overkant bij de gesloten kiosk stond. Af en toe passeerden er nieuwsgierige toeristen die dachten dat we iets verkochten of die ons kampeervuurtje kwamen bewonderen. Wij op onze beurt aanschouwden de kuddes mensen die samentroepten op de brug om hun vakantiefoto's aan de waterval te verzilveren.
Het doel van de dag was om tijdig op de ferry naar Denemarken te geraken die om 17u30 het Noorse land zou verlaten. Een tussenstop hadden we gepland in Heddal waar de grootste staafkerk van Noorwegen staat. En hoe kan je een pelgrimsreis beter afsluiten dan in een kerk? Enige minpuntje was dat we daarvoor moesten omrijden. En dat minpuntje werd steeds groter want opeens was het half elf en we moesten nog 280 km rijden. Vergeet daarbij niet dat je op de Noorse snelwegen niet sneller dan 80 km/uur mag rijden, en zelfs als je het zou willen, dan word je tegengehouden door trage voorliggers of scherpe bochten. Wij werden zelfs nog meer vertraagd door wegenwerken. We stopten in een kleine Spar waar we eten kochten voor de grote terugweg (want op zondag zijn de winkels dicht) en reden richting kerk. Intussen hadden we zoveel tijd verloren dat we slechts een halfuurtje voor de kerk zouden hebben.
Maar daar aangekomen hielden we ons hart al vast want overal liepen chique uitgedoste mensen. Ksenia had gelezen dat de kerk op zaterdag soms gesloten kon zijn omwille van plechtigheden en dat was exact wat hier gaande was: een huwelijk om 15u. Het was half drie en de kerk zou dicht zijn tot 16u. Erg jammer, maar we trokken onze stoute schoenen aan en gingen eens informeren aan de kassa. We kregen te horen dat de kerk nog even open was, en bovendien gratis omwille van de trouwerij. Een geluk bij een ongeluk! We baanden ons een weg tussen de maatpakken en cocktailjurken en bewonderden het mooie interieur van de staafkerk. De kerk dateert van 1242, maar is mooi gerestaureerd waardoor ze er vanbinnen netjes bij ligt. De beschilderde muren geven de kerk bovendien een warme sfeer. De gasten stroomden massaal naar binnen dus het werd tijd om de kerk te verlaten. We liepen nog een rondje in de galerij rond de kerk en bewonderden de houten deuren en de prachtige portalen errond. Zoals bij de meeste staafkerken waren ook hier slangen- en drakenkoppen te vinden die de kwade geesten van de buitenwereld moesten buiten houden. Elke deurpost had bovendien een verhaal van tegenstellingen te vertellen. Links werd telkens afgebeeld hoe boze krachten aan de macht zijn en rechts kon je zien wat men in de kerk terugvindt: vrijheid en de triomf over het kwaad. We namen nog snel een kijkje in de tentoonstellingskelder in het bezoekersgebouw. Deze zag er erg interessant uit maar helaas stond alles daar in het Noors. Of misschien goed voor ons want onze tijd was inmiddels op. We kochten met ons uitgespaard kerkgeld nog een vikingboot-kandelaar en repten ons naar de auto. Een uur op voorhand aan de ferry zijn zou ons niet meer lukken.
En zo werd de rit toch nog een beetje spannend. Elke auto die voor ons reed werd ingehaald en de snelheidslimiet was even niet van toepassing op ons. We dreven de spanning zelfs nog op door een laatste keer te stoppen in een Kiwi- onze favoriete supermarkt. We moesten namelijk nog enkele lefses inslaan. Omstreeks 17u kwamen we aan bij de ferry en schoven als laatsten aan in de wachtrij. Het begon door te dringen dat de reis erop zat. Op de boot aten we ons avondeten met zicht op de ondergaande zon waarna Koen zich in de taxfree-shop in de whiskyafdeling amuseerde en Ksenia in de lounge haar opkomende misselijkheid trachtte te bedwingen.
Het ontschepen ging vlot en in tegenstelling tot het begin van de reis konden we ineens doorrijden. We waren terug in het platte en zeer saaie Denemarken, maar we mochten wel terug 130 per uur rijden. Een klein halfuur later, tegen tien uur, waren we al in onze B&B. Daar hadden we niet alleen een slaapkamer en badkamer tot onze beschikking, maar konden we ook gebruik maken van de keuken en zeer gezellige woonkamer met tv. Er was nog een andere kamer waar volgens de verhuurder nog Duitsers verbleven die misschien nog in het ander appartement bij hun vrienden zaten. De uitleg was niet zo duidelijk dus we wisten gedurende de avond niet echt of we nu stil moesten zijn of niet. Na een deugddoende douche en een luxemomentje in de zetel met thee en bier, zochten we ons bed op. We hadden een lange rijdag voor de boeg en mochten niet te laat opstaan.