13/07 rustdag 1, Lillehammer

Tijdens de rustdag stonden twee dingen centraal: uitslapen en onze spieren laten rusten. Ook een aantal achterstallige schrijfdagen inhalen stond bovenaan het prioriteitenlijstje. De twee eerste dingen konden we afvinken, het laatste ging goed tot 16u en liep daarna flagrant mis. 

Terwijl we thuis uitgespreid op de bedden lagen ging het schrijven en rusten goed. We ontdekten dat hun twee katten, Ivy en Khaleesi, eigenlijk onze kamer wilden inpalmen. Ksenia vindt dieren een meerwaarde dus dit resulteerde in een slapende kat op onze bedden voor de rest van de namiddag. Gelukkig zaten de 4 kittens boven opgesloten in een kamer, anders was de dag zeer onproductief geweest. De overige vuile kleren werden gewassen en buiten opgehangen. Koen besloot om 16u dat onze voeten toch een beetje beweging nodig hadden en gecombineerd met Ksenia's wens om het Panekakehuset (pannekoekenhuisje) te bezoeken trokken we opnieuw richting stadscentrum. We bekeken de winkel van Fjallräven, aten Hollandse poffertjes in het pannekoekhuisje (aanrader!) en controleerden of er een stempel buiten de kerk hing (neen). Terug thuis besloten we opeens dat onze rugzakken toch te zwaar waren voor de klimdagen die gingen komen en maakten en pakketje klaar om op te sturen naar Otta. Samen hadden we toch bijna 3 kg die we konden lozen. Onze gastvrouw bood ons een lift aan richting postkantoor/gasstation maar daar verloren we veel tijd met rondbellen om er zeker van te zijn dat we het pakketje konden oppikken in Otta.

Pakketje verstuurd, de weg naar huis deden we al wandelend met een ijsje. Toen we aankwamen meldde Koen aan Camille dat hij op haar cello mocht spelen van Kasper en zo was de avond om. Want Koen kreeg de cello in handen, Ksenia kreeg een half viooltje en we maakten een hele avond muziek. Het koppel haalde een staander boven en zocht naarstig naar partituren. En zo kwam het dat we een hele avond Scandinavische volksmuziek speelden. Het waren bewerkingen voor fluit en piano maar dat werkte perfect. We kregen Camille aan het tranen en Kasper neuriëde en zong vrolijk mee. Af en toe vertelde hij enthousiast waar de liedjes over gingen. Het klonk wat brak maar de liedjes waren leuk en ze vonden het fantastisch. We sloten sereen af met Ombra mai fu en keken nog een halfuur lang naar de koorpartijen van de man. Om half een gingen we eindelijk slapen, de volgende dag moesten we opnieuw fit zijn voor het vervolg van de wandeling.